پانزدهم شوال المکرم روز شهادت حمزه و ارتحال حضرت عبدالعظیم حسنی

     حمزه (س) ضیافتی از مهر و عاطفه نسبت به رسول خدا (ص) داشت . حساب شکار شیر رفتن و ابهت و غیرتش به کنار - حمزه جگری سرخ از عشق الهی داشت . کم نیست که آدم الهه مردانگی و شجاعت باشد و بر خلاف مسیر آب شنا کند . همه آن چیزی که حمزه را حمزه اسطوره ای کرد همین بود : روان روشن . ستاره مرد صحرا با ستاره محبوب خلقت(ص) جفت شده بود و طالعش را به نام نامی سیدالشهدایی نوشته بودند . ای سید الشهداء ! با خوهرت صفیه خاتون(س) چه کردی . بدنت را پوشاندند و امر شد به عزاداری . پیامبر بر جسم سینه چاکت نماز خواند و محترمانه دفنت کردند و مجالس ختم گرفتند . همه آمدند و به خانواده ات که شامل محمد(ص) و علی(ع) و فاطمه(س) بود تسلیت گفتند و اشکهایشان را پاک می کردند . ای سید الشهدای کوههای احد ! نبودی کربلا .........    به حق در زیارت عاشورا می خوانیم که : اللهم ان هذا یوم تبرکت به بنو امیه و ابن آکله الاکباد ( پسر زنی که جگرهای انسانها را می خورد )اللعین ابن الععین علی لسانک و لسان نبیک صلی الله علیه و آله

      آقای دو عالم حضرت سیدالکریم حسنی ( رضوان الله علیه ) از موالیان و عشاق امام هادی(ع) بود . ببین معرفت و امام شناسی به چه حد رسیده که اصول دل و دینش را به امام حی زمان(ع) ارائه می کند تا اگر خلافی هست اصلاح کند . کوههای شهر ری به دور مزار کسی می چرخند که یک حجت خدا امام دهم(ع) به او خطاب کرده : انت ولینا حقا . این یعنی همان سلمان منا اهل بیت . آن گنبد و بارگاه و صحن برای کسی بنا نهاده شده که : من زار عبدالعظیم الحسنی به ری کمن زار ابی عبدالله الحسین بکربلا

اصلاْ ما به هر جایی می زنیم آخرش به تو می رسد ای حسین جان (ع) .

 ذکر لبهای محبان حسین(ع)  بفدای لب عطشان حسین  الا و صلی الله علی الباکین علی الحسین